Witaj
Witaj w przestrzeni gawędziarki ✨
Nazywam się Katarzyna i kocham pisać. Od najmłodszych lat układałam historie, które lubiłam opowiadać rówieśnikom. Potem przyszedł etap na pisanie wierszy i dłuższych opowiadań. Tutaj będę się z Wami dzielić bajkami. Lubię o nich myśleć, jak o bajkach dla kobiet.
Przestrzeń ta została stworzona z miłości do ludzi, naszych lekcji i marzeń, spleciona z symboli, metafor i ukrytych znaczeń. Jest owocem mojej pasji oraz chęci dzielenia się z Wami tym, co jest mi bardzo bliskie.
Za każdą bajką kryje się historia lub osoba, która mnie mocno poruszyła. Bajki te miały często dla mnie terapeutyczną moc. Cieszę się, że mogę się dzielić tym, w czym znalazłam ukojenie, z innymi. Może i Wy znajdziecie tu coś dla siebie. Zapraszam ✨
Inspiracje
Po napisaniu kilku bajek trafiłam na książkę Biegnąca z wilkami, która pokazała mi jak głęboko mogą wpływać na nas bajki i historie. Ta książka była dla mnie niesamowitą inspiracją i źródłem ogromnej wiedzy.
To było dla mnie trudne i zajęło mi sporo czasu, aby odważyć się dzielić tym, co tworzę. Właśnie mądrość płynąca z tej książki oraz wsparcie przyjaciółek pomogły mi podjąć ten krok.
Chciałabym Was zachęcić do sięgnięcia po Biegnącą z wilkami, a tymczasem podzielić się kilkoma cytatami:
Po prostu zacznij.
Z a c z n i j. Tak się czyści zatrutą rzekę. Jeśli się boisz niepowodzenia, zacznij mimo to, a jeśli nie można inaczej, to ponieś klęskę, pozbieraj się i zacznij od nowa. Jeśli znów się nie uda, to co z tego? Zacznij jeszcze raz. To nie porażka powstrzymuje – to niechęć do zaczynania od początku powoduje stagnację. Co z tego, że się boisz? Jeśli się obawiasz, że coś wyskoczy i cię ugryzie, to niech się to wreszcie stanie. Niech twój strach wyjrzy z ciemności i cię ukąsi, żebyś miała to już za sobą i mogła się posuwać dalej. Przezwyciężysz to. Strach minie. Lepiej, żebyś wyszła mu naprzeciw, poczuła go i pokonała, zamiast mieć w nim wieczną wymówkę do czyszczenia rzeki.
Samotność jako nauczycielka
Aby obcować z dziką stroną swej natury, kobieta musi na jakiś czas zostawić świat i pogrążyć się w stanie odosobnienia (aloneness) w najstarszym sensie tego słowa.(…)Właśnie taki jest cel samotności – stać się jednią.
Lekcje
Każde niepowodzenie to wielki nauczyciel, lepszy niż sukces. Słuchać, uczyć się, iść dalej.
Twórz
Najważniejsza rzecz to trzymać się i wciąż szukać, szukać twórczych dróg, szukać samotności, szukać czasu na bycie i działanie, szukać sensu istnienia; trzeba trwać, bo dzika natura daje obietnice, że po zimie zawsze nadchodzi wiosna.
Noc
Nadejście nocy w baśniach można interpretować jako zstąpienie w nieświadomość.
Wewnętrzny ogień
Po pierwsze, trzeba rozpalić ogień – kobieta musi dążyć do tego, by gorąco płonąć, płonąć pasją, słowami, ideami i pragnieniem tego, co naprawdę kocha, cokolwiek to jest. Od tej pasji zaczyna się gotowanie, a gotująca się strawa to oryginalne, ambitne zamysły kobiety. Żeby ugotować posiłek dla Baby-Jagi, trzeba się upewnić, że twórcze życie stoi na buzującym ogniu.
Odpowiedź zawsze jest w nas
Wszyscy popełniamy błąd, sądząc, że drugi człowiek może być lekarstwem, wzruszeniem, spełnieniem. Dużo czasu upływa, zanim zrozumiemy, że tak nie jest, głównie dlatego, że uzewnętrzniamy własną ranę, zamiast się nią zająć, zadbać o nią w swym wnętrzu.
Drzewa
W prawie każdej mojej bajce wpleciony jest wątek nawiązujący do Natury i drzew. Opowiadane historie mają za tło las, lub wręcz drzewa są bohaterami, mającymi istotny wpływ na przebieg opowieści. Natura jest dla mnie bardzo ważna. To tam odpoczywam. Kiedy spaceruję między drzewami, z dala od hałaśliwego miasta, przychodzi do mnie najwięcej pomysłów.
Sama inspiruję się blogami miłośników drzew, a największy wpływ wywarła na mnie Szepcząca z drzewami, której stronę na Facebooku serdecznie polecam śledzić (https://www.facebook.com/Szepczacazdrzewami). Drzewa to mądre istoty, które hojnie się z nami dzielą. To dlatego zajmują tak ważne miejsce w tym, co tworzę.