Gawędziarka

„Chłopiec z kobrą” to obraz tego, co może się dziać, gdy nie potrafimy postawić zdrowych granic. Gdy to nie my wybieramy z kim dzielimy naszą przestrzeń i nasz czas. Gdy pozwalamy, aby rzeczy się działy, nie słuchając samych siebie. Gdy nie wierzymy, że na wiele rzeczy mamy realny wpływ. Niskie poczucie własnej wartości oraz wgrane programy „grzeczności” mogą okazać się zgubne w skutkach. A teraz spójrzmy, czy mamy w swoim Życiu jakąś „kobrę”? Czy czujemy że na coś co ma związek z nami samymi nie mamy wpływu? A przecież całą moc, całą decyzyjność, mamy w sobie.

„Z Tobą” to bajka o relacji. O silnej, pięknej relacji, która wraz z dojrzałością bohaterek zmienia się z współuzależnienia na piękny, zdrowy wybór. Bo każda relacja to tak naprawdę wybór. Wybór, który powinien płynąć z miłości, nie ze strachu czy z poczucia braku. W tej opowieści widzimy jak dziewczynki dojrzewają, by będąc świadomymi kobietami móc obdarzać się miłością, krocząc odważnie własną ścieżką. W Życiu nasze ścieżki często przeplatają się ze ścieżkami innych osób. Z niektórymi z tych osób decydujemy się nawet iść wspólnie tą ścieżką lub jej fragmentem. To, co tworzy szczęśliwe relacje, to osadzenie w sobie i pełnia, której wewnętrznie doświadczamy.

Ta bajka jest o tym, że każda i każdy z nas jest ważna / ważny. Że każdy z nas ma swoje miejsce na świecie. Że jesteśmy Ci właściwi, wyczekani i kochani.
Czasami jako dzieci doświadczamy trudności. Brakuje nam miłości, poczucia bezpieczeństwa, poczucia przynależności lub choćby wiary, że jesteśmy chciani. Dziś, z pozycji świadomej obecności, stania w swojej dorosłości, jesteśmy w stanie ukoić nasze wewnętrzne dzieci. Możemy pozwolić lśnić naszej niewinności, wierze w nas i w innych ludzi, i działać z poziomu serca 💛❤🦋❤💛

Żyła raz dziewczyna, która miała wszystko. Rodzinę, narzeczonego, dom i przyjaciół. Uśmiech na twarzy. Uśmiech, który nie sięgał oczu. Miała na imię Anastazja. Nocą, gdy z ulgą zamykała za sobą drzwi, z tych oczu płynęły srebrne łzy. Łzy gęste i […]

W tej bajce umiera to, co przebrzmiałe. To, co ustąpić musi przed tym co żywe i gotowe do rozkwitu. Dochodzi do transformacji i obrania całkiem nowego kierunku. Ta bajka opowiada o wolności, o Życiu, o miłości.
Mówi też o kłamstwach i tajemnicach, które niszczą od środka. Pokazuje uzdrawiającą moc prawdy. Pokazuje jak wówczas łatwo zaprosić do Życia lekkość.
A o czym jest dla Ciebie?

W tej opowieści, Lalkarka pomaga przywrócić pewnej rodzinie równowagę. Pomaga odbudować zaburzony porządek dawania oraz brania.

Męskie chroni, kobiece otula. Aby stanąć w prawdziwym męskim i w prawdziwym żeńskim i mężczyzna, i kobieta potrzebują dorosnąć. I wtedy dziecko staje w swym dziecięcym, prostym, spontanicznym i radosnym. Kolejna bajka z motywem przewodnim Lalkarki – Wiedźmy – Tej, która wie, opowiada o jednym z naszych aspektów: dziecka. Tutaj stawanie w swojej mocy oraz stawanie w swych prawdziwych rolach łączy rodzinę i uczy bliskości.

Daleko, daleko stąd żyły kiedyś krasnoludy. Był to naród dumny, acz sprawiedliwy. Rubaszny i wesoły, a i pracowity bardzo. Jedna z krasnoludzkich kobiet, a na imię jej było Wera, zapragnęła przez jakiś czas zamieszkać z dala od swoich pobratymców. Zmęczona […]

Ta bajka dotyka rany odrzucenia. Opisuje taki scenariusz, w którym w powtarzalnym co pokolenie schemacie następuje uzdrowienie. Jakie to piękne, kiedy jesteśmy w rodzie tym ogniwem, które uzdrawia, zmienia, czyści. W tej bajce babcia odmienia życie swojej wnuczki. Staje w swojej mocy świadoma popełnionych wcześniej błędów. Zmienia bieg historii. Dzięki temu dowiadujemy się jak to jest, gdy jest się uznanym. Jak to jest stanąć za sobą i za swoimi bliskimi. Jak to jest uzdrowić to ranne kobiece dzięki sile, wytrwałości i determinacji.
Tej ułomności, o której piszę nie musimy traktować dosłownie. To może być KAŻDY wyparty kawałek w Twoim rodzie. Kawałek, który wraca na swoje miejsce.

Opowiem Wam dziś o niezwykłej sile kobiet. I nie zacznę tym razem od dawno, dawno temu. Bo i owszem, dawno, dawno temu siłę tą kobiety posiadały. I ona wciąż rośnie. Z każdym naszym wcieleniem. Z każdym świadomym oddechem. Dawno, dawno […]